Historia sekcji bokserkiej.

CzarniNOB

Historia sekcji bokserskiej 1946 - 1992

Boks to dyscyplina, która w historii słupskiego sportu zajmuje szczególne miejsce. W latach czterdziestych i pięćdziesiątych za sprawą zawodników CWMO „Gwardia”, a w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych MZKS „Czarni”.
Z chwilą utworzenia klubu sportowego przy CWMO w kwietniu 1946 r. rozpoczął się nabór do sekcji bokserskiej. Przeprowadzono go głównie wśród słuchaczy Centrum. Autorem poczynań organizatorskich był chor. Bolesław Bartniak.

NAJWAŻNIEJSZE SUKCESY SPORTOWE BOKSERÓW PO II WOJNIE

I. Międzynarodowe:
1. Kazimierz Adach – waga lekka – brązowy medalista XXII Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980, uczestnik Mistrzostw Świata Monachium 1982, Mistrzostw Europy Helsinki 1981, wielokrotny reprezentant kraju;
2. Jan Dydak – waga lekkośrednia – brązowy medalista XXIV Igrzysk Olimpijskich Seul 1988, uczestnik Mistrzostw Europy Goeteborg 1991, wielokrotny reprezentant kraju;
3. Ryszard Czerwiński – waga musza – uczestnik XXII Igrzysk Olimpijskich Moskwa 1980, wielokrotny reprezentant kraju.

II. Krajowe:

Mistrzostwa Polski Seniorów
Poznań, 23-29.III.1953 r.
Z. Konarzewski CWMO „Gwardia” – waga lekka – medal złoty
T. Rozpierski CWMO „Gwardia” – waga piórkowa – medal srebrny
T. Łysiak CWMO „Gwardia” – waga półciężka – medal brązowy

W latach 1976 – 1991 medale mistrzostw Polski zdobywali pięściarze KS „Czarnych” Słupsk
Poznań 2-9.V.1976 r.
K. Adach – waga piórkowa – medal brązowy
Z. Gawryjałek – waga półciężka – medal brązowy

Sosnowiec 27.III-3.IV.1977 r.
K. Adach – waga lekka – medal brązowy
Łódź 18-25.III.1979 r.
K. Adach – waga lekka – medal srebrny
Cz. Dawiec – waga średnia – medal srebrny
J. Urbaniak – waga papierowa – medal brązowy
A. Paturej – waga piórkowa – medal brązowy
W. Adamski – waga półciężka – medal brązowy
J. Stodulski – waga ciężka – medal brązowy
Gdańsk 3-10.V.1980 r.
R. Czerwiński – waga musza – medal złoty
K. Adach – waga lekka – medal srebrny
R. Wędziński – waga piórkowa – medal brązowy
Zabrze 15-22.III.1981 r.
K. Adach – waga lekka – medal złoty
Poznań 19-26.IX.1982 r.
K. Adach – waga lekka – medal złoty
J. Kowalewski – waga lekkopółśrednia – medal brązowy
Warszawa 13-20.III.1983 r.
K. Adach – waga lekka – medal złoty
M. Pałucki – waga superciężka – medal srebrny
W. Adamski – waga półciężka – medal brązowy
Słupsk 13-20.V.1984 r.
K. Adach – waga lekka – medal złoty
M. Pałucki – waga superciężka – medal złoty
S. Forsztek – waga musza – medal srebrny
T. Krupiński – waga kogucia – medal srebrny
Cz. Dawiec – waga średnia – medal brązowy
H. Sienkiewicz – waga musza – medal brązowy
A. Zaniewicz – waga piórkowa – medal brązowy
Z. Turski – waga lekkopółśrednia – medal brązowy
Wrocław 15-22.IX.1985 r.
M. Pałucki – waga superciężka – medal złoty
J. Margas – waga lekkośrednia – medal srebrny
Gdańsk 16-23.III.1986 r.
T. Krupiński – waga kogucia – medal srebrny
S. Forsztek – waga piórkowa – medal srebrny
J. Margas – waga lekkośrednia – medal srebrny
M. Pałucki – waga superciężka – medal srebrny
Kraków 23-27.IX.1987 r.
H. Sienkiewicz – waga papierowa – medal złoty
J. Dydak – waga półśrednia – medal złoty
D. Michalczewski – waga lekkośrednia – medal złoty
S. Forsztek – waga piórkowa – medal srebrny
J. Margas – waga półśrednia – medal brązowy
S. Szeszko – waga lekkośrednia – medal brązowy
Kielce 25-29.V.1988 r.
J. Dydak – waga półśrednia – medal srebrny
H. Sienkiewicz – waga musza – medal brązowy
T. Krupiński – waga kogucia – medal brązowy
S. Forsztek – waga piórkowa – medal brązowy
C. Banasiak – waga półciężka – medal brązowy
Łódź 15-20.III.1989 r.
T. Krupiński – waga kogucia – medal złoty
M. Knapik – waga lekka – medal złoty
P. Krauze – waga lekkopółśrednia – medal brązowy
Jastrzębie Zdrój 20-25.III.1990 r.
J. Dydak – waga lekkośrednia – medal złoty
D. Rudnik – waga lekkopółśrednia – medal srebrny
M. Knapik – waga lekka – medal brązowy
Słupsk 21-24.III.1991 r.
J. Dydak – waga lekkośrednia – medal złoty

Sylwetki

DYDAK JAN

przedsiębiorca, jeden z największych talentów w historii polskiego boksu, brązowy medalista olimpijski z Seulu (1988).
Urodzony 14 czerwca 1968 w Czeladzi, absolwent Technikum Budowlanego. Pięściarz (181 cm, 65 kg) wagi półśredniej i lekkośredniej GKS Jastrzębie (1982-1986) i Czarnych Słupsk (1987-1991), podopieczny głównie dwóch trenerów: Czesława Caputy i Czesława Ptaka. Jak twierdzili fachowcy - jeden z największych talentów w historii naszego boksu. Mając 19 lat był obok Gołoty i Michalczewskiego (także 19-latków) objawieniem 58 Mistrzostw Polski w Krakowie (1987). Sięgnął nie tylko bez przeszkód (w finale pokonał Kazimierza Szczerbę) po tytuł, ale otrzymał również miano najlepiej wyszkolonego zawodnika całej imprezy. Imponował techniką, a jego "znakiem firmowym" były ciosy proste i wspaniała praca nóg. 3-krotny mistrz Polski: w wadze półśredniej (1987) i lekkośredniej (1990, 1991), drużynowy mistrz Polski 1990 (Czarni Słupsk) oraz 8-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1986-1991 (5 zwycięstw, 3 porażki), m.in. zwycięzca trzech bokserów amerykańskich (Payne, Layton, Lerma). Uczestnik mistrzostw świata w Sydney (1991), gdzie po wygraniu i przegraniu jednej walki odpadł z turnieju oraz mistrzostw Europy w Göteborgu (1991), gdzie w półfinale przegrał 13:25 z Israelem Akopkochianem (ZSRR) zdobywając brązowy medal. Polakowi odnowiła się stara (z czasów juniorskich) bolesna kontuzja dłoni (ogromny naciek na prawym nadgarstku). Nie mówił o tym nikomu, bojąc się wykluczenia z reprezentacji i praktycznie brązowy medal olimpijski wywalczył jedną ręką. Splot różnych przyczyn sprawił (przerwa spowodowana kontuzją ręki, kolejna kontuzja nosa, pusta kasa klubu, coraz większa odpowiedzialność za pięcioosobową rodzinę), że kiedy trwały intensywne przygotowania do kolejnej olimpiady w Barcelonie (1991) - brązowy medalista z Seulu zakończył karierę sportową (była to jego przemyślana i osobista decyzja). Według danych oficjalnych stoczył 171 walk (159-2-10), według statystyk zawodniczych: 194 pojedynki w tym 170 zwycięstw, 4 remisy i 20 porażek. Zwycięzca turnieju im. F. Stamma (1989, 1990) w kategorii lekkośredniej. Dwukrotny zdobywca Złotych Rękawic "PS" (1990, 1991), czterokrotny zwycięzca klasyfikacji "Boksu" na najlepszego polskiego pięściarza: 1988 (półśrednia), 1989, 1990, 1991 (lekkośrednia). Żonaty (Teresa, jest germanistką) ma troje dzieci (Sebastian, Dorota, Magdalena). Mieszka w Słupsku.

*1988 Seul: w. półśrednia - w walkach eliminacyjnych pokonał kolejno 4:1 Jose Garcię (Wenezuela) i Humberto Arandę (Kostaryka), w ćwierćfinale wygrał także 4:1 z Nigeryjczykiem Adewilem Adgebusim, a w półfinale nie stanął do walki z Robertem Wangilą (Kenia) zdobywając brązowy medal (Kenijczyk został potem mistrzem olimpijskim).

ADACH KAZIMIERZ

nauczyciel, trener, "król Słupska", jeden z najlepszych polskich pięściarzy wagi lekkiej, brązowy medalista olimpijski z Moskwy (1980).

Urodzony 9 maja 1957 w Ustce, syn Stanisława i Marianny Ludwiki Miłosz, absolwent wydziału geografii miejscowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej, magister geografii. Pięściarz (162 cm, 60 kg) wagi lekkiej Czarnych Słupsk (1972-1985) - wychowanek trenera Aleksego Antkiewicza i "Bavarii" Landshut - Niemcy (1985-1986), 3-krotny mistrz Polski w tej kategorii wagowej (1982-1984) i 3-krotny wicemistrz Polski (1979, 1980, 1981), 10-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1979-1984 (4 zwycięstwa, 6 porażek), uczestnik mistrzostw świata w Monachium (1982) i mistrzostw Europy w Tampere (1981), gdzie jednak odpadł w pierwszej fazie turnieju. Olimpijczyk w Moskwie (1980). Po walce półfinałowej z Rumunem (przeciwnik po ataku głową rozciął mu poważnie policzek) otrzymał lekarskie przeciwwskazanie do dalszych walk. Stanął jednak w ringu przeciwko Kubańczykowi, aby nie być posądzony o obawę przed starciem z silnym rywalem. Stoczył męski, twardy pojedynek. Otrzymywał, ale i zadawał ciosy. Mimo porażki był ze swej postawy zadowolony. Zaczął uprawiać boks mając 11 lat pod wpływem zwycięskiego finałowego pojedynku Jerzego Kuleja na IO w Meksyku (1968). Walczył z odwrotnej pozycji, ale zadawał ciosy nie lewą, a głównie prawą ręką (fałszywy mańkut). Chciał bardzo nawiązać do pięknych tradycji w wadze lekkiej (Antkiewicz, Paździor, Grudzień, Szczepański), ale kontuzja właśnie prawej dłoni (1978) nie pozwoliła mu zrealizować tych marzeń. Zwycięzca turnieju "Laur Wrocławia" 1972 i turnieju im. F. Stamma 1982, 1983. Stoczył w sumie 309 walk (275 zwycięstw, 6 remisów, 28 porażek). Po zakończeniu kariery zawodniczej w Polsce jeszcze przez rok walczył w Niemczech w "Bavarii" Landshut (1986) i po powrocie do kraju (1989) został trenerem zespołu Czarnych Słupsk. Doprowadził drużynę do tytułu mistrza Polski (1990), ale niestety w rok później sekcja bokserska seniorów z powodów finansowych rozpadła się. W 2001 Sąd Rejonowy w Gdańsku zarejestrował jednosekcyjny klub S.K.B. Czarni z prezesem Adachem. Mistrz Sportu odznaczony m. in. srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Mieszka w Słupsku.

*1980 Moskwa: w. lekka - w eliminacjach pokonał przez rsc w II rundzie Bouna Sonskhamphona (Laos) oraz wygrał 5:0 z Omari Golayalą (Tanzania), w ćwierćfinale zwyciężył przez rsc w III rundzie Floriana Livadaru (Rumunia), a w półfinale przegrał 0:5 z Angelem Herrerą (Kuba) zdobywając brązowy medal (zw. Angel Herrera Kuba).

Fanatyk

Boks nad Słupią

Pierwszymi krokami działaczy Czarnych było zdobycie doświadczonych trenerów. - Tak udało mi się ściągnąć do miasta Zygmunta Krzyżanowskiego, trenera reprezentacji Polski – mówi Boratyński. - Wszyscy mu mówili, żeby się zastanowił, bo jedzie do jakieś prowincjonalnej drużyny. Udało się nam wyjść z ligi okręgowej i wejść do pierwszej. Później zdobyliśmy mistrzostwo Polski.

Jak dodaje Boratyński, podobnie było z legendarnym trenerem Aleksym Antkiewiczem, który wychował rzesze znakomitych pięściarzy. Jednak doskonali trenerzy to tylko połowa sukcesu. W Słupsku, oprócz doskonale zapowiadających się wychowanków, potrzeba było najlepszych w kraju zawodników. - Próbowaliśmy kupować w innych klubach, ale tamtejsi działacze przeważnie byli przeciwni – opowiada dalej były wiceprezes Czarnych. - Trzeba było więc zastosować zupełnie inną technikę. Można powiedzieć, że podkradaliśmy zawodników. Najpierw dogadywaliśmy się ze sportowcem. Składaliśmy dobrą ofertę finansową. Gdy była już zgoda, wysyłaliśmy po zawodnika lub zawodniczkę auto i naszych ludzi. Dopiero na końcu dowiadywał się o tym klub macierzysty. Dzięki tej przebiegłości słupskich działaczy w mieście występowali czołowi sportowcy w kraju. W ten sposób „ściągnięto” czołówkę najlepszych siatkarek oraz pięściarzy, w tym Dariusza Michalczewskiego, który nie raz powtarza, że w Słupsku pierwszy raz czuł się jak zawodowiec.

Zawodnicy dostawali mieszkanie oraz zatrudnienie w jednym z tutejszych zakładów. Najwięcej miejsc pracy sportowcom dawała Alka. - Prawda jest taka, że nikt z nas nie pracował, ale miał etat w zakładzie – mówi Kazimierze Adach, wieloletni zawodnik i trener Czarnych. - Za to dwa lub trzy razy dziennie trenowaliśmy

Triumfy słupszczan

Największe sportowe triumfy należą do sportowców Czarnych Słupsk. Dawaj pięściarze tego klubu Kazimierz Adach i Jan Dydak zdobyli brązowe medale olimpijskie, słupskie siatkarki aż pięć razy sięgały po złoty medal mistrzostw Polski, w czołówce krajowej zawsze plasowali się nasi pięściarze, którzy drużynowo zdobyli złoto w 1990 roku. - Klub był naprawdę dobrze zorganizowany – dodaje Adach. - Całe moje życie sportowe związałem właśnie z Czarnymi. Zaczynałem tutaj jako 14-latek w 1972 roku i praktycznie do końca mojej kariery. Krótko boksowałem tylko w Niemczech. Oczywiście, były inne propozycje, ale Czarni to mój klub.

Młody

[link widoczny dla zalogowanych]